وبلاگ خودموني آدمکي ها

وای روز مادر و روز پدر          جدم از ناراحتی آید به در

روز مادر یک النگو می دهم         زن دهد جوراب در روز پدر

تازه پول دومی را هم ز من          می ستاند از طریق گل پسر

قیمت جوراب من هم لاجرم          از النگو قدری بیشتر

برچسب‌ها:

برچسب‌ها:

 

گفته اند که زندگی چندین در دارد و از هر درش که وارد شوی به چندین در دیگر می رسی و دوباره اگر از هر کدام از درهایش

وارد شوی به دروازه ای می رسی که همیشه این دروازه حکایت داشته که زبان ما از وصف آنها قاصر است.

در راستای همین در به دری به زندگی بی در و پیکری می رسیم که اسمش هست زندگی دانشجویی.

بر همه کس واضح و مبرهن است هرکسی چند سال از زندگی خود را دانشجو باشد زندگیش دانشجویی می­شود و می رود پی کارش.

(زندگی را می گویم وگرنه دانشجو که بعد از 4 سال درس خواندن می فهمد تا الان سر کار بوده از الان به بعد تازه بیکار می­شود)

زندگی دانشجویی هم مثل سربازی مرد را آدم(ببخشید آدم را مرد) می­کند و خانم­ها هم در این قضیه صادق هستند بدون هیچ محدودیتی.

بعدن که تمام کردیم و مدرکمان را گرفتیم و بوسیدیم و گذاشتیمش کنار می توانیم از خاطرات آن دوران کذایی به خوبی یاد کنیم

و کیفش را ببریم و اگر این خاطره­ها مستند باشد که دیگر نور علی نور می شود. یکی از شعرا در تصدیق صحبت ما گفته است:

"خوش است خاطره وقتی که مستند باشد/مگر که خاطره از خاطرات بد باشد"

 

اگر دقت فرموده باشید در بیت بالا به خاطرات بد هم اشاره شده که این کارها بدون هماهنگی بنده انجام شده
و هیچ مسئولیتی به عهده نمی گیرم آخر برای هر آدم عاقلی سوال پیش می آید مگر دوران دانشجویی خاطرات بد هم دارد؟

جواب ما هم به ضرس قاطع بله است. بنا به استناد اشعار یکی از شعرای دیگر :"زندگی با همه ی خوب وبدش/با همه زندونیای ابدش..."

که در این منظور از زندگی همان زندگی دانشجویی ست و زندونیای ابدش هم حتمن دانشجوهاهستند.

ما هم که خوب و بد زندگی را می دانیم که دیگر نیازی به توضیح آنها نیست.

 

در زندگی دانشجویی پول همیشه نقش کلیدی  و مهمی را ایفا می کند و باز هم به استناد شعر شاعر عزیزمان که می گوید:

" زندگی با تو چقد قشنگه..." منظور از زندگی همان زندگی دانشجویی ست و منظور از تو

(شما را نمی گویم توی بالا را می گویم) پول است.

 

خوانندگان محترم خوب می فهمند چه می گویم چون حتمن طعم زندگی بدون پول را چشیده ­اند.

می دانم دل ها کم کم دارند آماده می شوند و اگر بیش از این ادامه بدهم اشکتان در می آید تا همین جا کافیست

وادامه ­ی داستان را باشد اگر جای دیگری مرا دیدید از من بخواهید تا کامل برایتان شرح دهم...

 

برچسب‌ها:

دوربین آدمکی....
زیر خط فهم...
راز بقا....
مغولان خوابگاهی
12 سؤال فلفلی
خاطره
سوژه ...
مورد داشتیم ... (آدمک مورد دار!)
زیر خط فهم
این بعضی ها ... آن بعضی ها ...
سوزنامه
شعر طنز در مورد مذاکره !
زندگی دانشجویی !!!
پرسش از دوستان !!
پیش طراحی نشریه آدمک
لینک های آدمکی
این مطلب مربوط به خانوم فیضی است
سخن مدیر مسئول برای اول نشریه (پیشنهادی)
مطالب خانم زنگی